वेदनांचा रंग कसा..

वेदनांचा  रंग  कसा
प्रश्न माझ्या मनी सदा

सख्या समान   सोबती जसे
पाण्यासारखाच गंधही दिसे

भिजतो रोज तयात
अन डोळ्यांमधुनी दरवळे आसवे

वाहुनी जाऊनी स्वप्न जीवाचे
पायाखालीही अंधारच मज दिसे
-
©प्रशांत डी शिंदे
दि.२६-०५-२०१४
 

आवडतं मला पुन्हा नव्याने तिचे व्हायला ....

सोपं आहे आपलेसं करणं
प्रेम करणं मात्र कठीणच

गुलाब किती सुंदर असतं
काट्यासारखं  सोबत राहून  जगणं
आहे खूप कठीणच

आवडतं ते गुलाब सर्वांनाच
पण जीव त्याचा त्या काट्यांतच

असंच आहे आमचंही हि नातं
आंबट कधी
तर कधी खूप गोडच
तूटून  पडलो तरी
आवडतं मला पुन्हा नव्याने तिचे व्हायला ..........
-
©प्रशांत डी शिंदे
दि.२१-०५-२०१४

आठवण म्हणजे फक्त तीच असते ............

पाऊस येतो आभाळ दाटतं
वारा वाहत येतो
बेभान होऊन वेड्यासारखा तोही
नुसताच फिरत राहतो

त्याला कारण एकच असतं
आठवण......
आठवण  अन फक्त आठवणच
ह्या वेदनेचं नाव असतं
कुणाला दिसत नाही  पण
शरीर मात्र खूपच घायाळ असतं ........

होतात वेदना पण काय करणार
ह्यावर मलम लावणारा आपलं असा कुणीच नसतं
मित्र असतात थोडे असतात सोबती
पण ते निघून गेल्यावर हे घर  एकट्याचे
पुन्हा मोकळेच असतं ............

तरी मैफिल जमवतो
थोड्या गप्पा मी हि मारत असतो
पण क्षणात विचार बदलतो
उठतो दोस्त पाहत राहतात
माझ्या ह्या आजाराने तेही त्रस्तच असतात .........

निघतो तिथून जातो तिथेच पुन्हा
जिथे हातात हाथ तिने धरला होता पहिल्यांदा

अन त्या जागेला स्पर्श करून
पुन्हा आठवणी ओल्या करतो

वाटतं ती सुद्धा  माझी आठवण काढत   असणार
तिचं अन माझं नातं कधीच संपलं असतं

तरीही मन मात्र कुणाचाच ऐकत नसतं
आता सारखी चिडचिड होते
म्हणून एकटे राहायला लागलो  ................

ओरडते आईही माझी
अरे विसर आणि उठ तू पुन्हा
मी दाखवत नाही दुख माझे
पण आई मात्र सर ओळखते
चेहऱ्यावरून हात फिरवत
काळजी घे रे म्हणते .....................

आठवणींचे असेच असतं
ती आपली कधीच नसते
दुसर्यांनी आपणांस दिलेली नको असलेली
पण हवीहवीशी गरज असते ............

हीच ती आठवण
आठवण म्हणजे फक्त तीच असते ............
-
©प्रशांत डी शिंदे
दि .१५-०५-२०१४

दुखाची कथा आज डोळ्यांतुनी घे वाचुनी ..........

कोसळली ती रात्र
चांदण्यांच्या भांडणात
एकाच चंद्र एकटाच
राहिला पाहत कोपरयात

वाऱ्यानेही घेतली माघार
आभाळाचेच   का ऐकायचे मी आज
न कारण न कसलाच वाद होता
प्रेम केलं हाच तो गुन्हा होता

आली ती लाट कशीतरी
किनारयावरच जरा विसावली
दुखांपासून दूर व्हायचे म्हणून
वाळूमध्ये   ती सामावली

दुखाची कथा आज डोळ्यांतुनी घे वाचुनी ..........
-
©प्रशांत डी शिंदे

असा कसा हा जीव ....

हातातल्या रेषा पुसट होताना पाहीलं
जेव्हा नशिबात नव्हते आनंद
वेदनांना बाहुपाशात येताना मी पाहीलं .......

डोळ्यांत अश्रू दाटलेले
मी स्तब्ध तसाच ....

संध्याकाळच्या कोवळ्या उन्हातही
पाऊस कसे भिजवतो खपल्या
आठवणींना चिघळताना 
जीवाशी खेळताना माझ्या मी पाहीलं ......
 
असा कसा हा जीव
मरतानाही केवढ्या वेदना 
-
©प्रशांत डी शिंदे
दि.१२-०५-२०१४