असेच जगायचे असते..

असे  असेच जगायचे असतं
कुणाच्या  डोळ्यात बघायचे असतं
डोळ्यांतल्या पाण्यातही भिजायचे असतं
दु:ख  त्यांचे समजायचे असतं

असे..असेच जगायचे असतं....

बोलत नाही बरेच चेहरे
ठेचाळलेले  जिकडे- तिकडे
जरा  जवळ  जाऊन हात खांद्यावर ठेवुन
घाबरायचे नाही...घाबरायचे नाही
जरासे का होईने आपणच त्यांचे आधारस्तंभ व्हायचे असतं....

असे असेच जगायचे असतं....
काही  नसतं अगदी जिवही नाही आपला
नाती अन माती एवढ्यांतच रहायचे असतं
कुणाच्यामुळे नाही तर आपल्यामुळे कुणाला आयुष्यं द्यायचे असतं.

येतात संकटे पडतो एकटे
होतो घामाघुम संपतात रस्ते सगळे
हरायचे फिरायचे नाही जगतात आपल्यामुळे काहीजन
तु  हे कधी विसरायचे नसते ....
तुला त्यांच्या सुखासाठीच मिळालाय हा जन्म 
अरे  वेड्या त्यांच्याचसाठीच तर जगायचे असते.....

असे ...असेच जगायचे असते....
अगदी ...असेच....

©प्रशांत डी.शिंदे....
दि.२३.०८.२०१५..

मी आता हसणार नाही..

तुला करावेच  लागेल दुर मला
तुला जगणे हे माझे ...तसे कधी कळणार नाही

दुर  गेल्याशिवाय आठवणे....तुला जमणार नाही
भेटलो जिथे तेथे .... मला तु  पुन्हा शोध घेऊ नको
तुला  प्रिये  हो  पुन्हा कधी  मिळणार  नाही...

येते  तुझी आठवण मलाही, रडतात हे डोळे माझे
माझे  हसु तुला कळणार नाही

मी  आता  पुन्हा हसणार नाही....

समजुन घे ..ऐकुन घे जरासे ...बोलु दे जरासे
भोग नशिबाचे आहेत हे माझ्या....ते तुला कधी
देणार मी नाही.......

जाईल मिटवुन  सारे .....

विझवु नको आसवांनी चितेला तु 
माझ्या चितेतही मी तेव्हा....तुला मिळणार नाही
समजाव आसवांना तुझ्या
मी तुला पुन्हा मिळणार नाही

मी आता पुन्हा  हसणार नाही......

कोण  होतो  मी.... काय होती कहाणी
घे वाचुन तु आता मला जरासे.... साठवुन घे  जरासे 
मी नजरांना  उद्या दिसणार नाही..

रडतेस  का तु असे ... याचेच मला  भय  तेव्हाही होते
मला  तु सोडणार  नाही.....

मी पुन्हा हसणार नाही....

रंग  ते  दिलेले  मी तुला .... ठेवील तसेच  जातानाही
आसवांत तुझ्या त्यांना कधी ....येऊ  देणार नाही.....

मी आता  पुन्हा  हसणार नाही......

©प्रशांत डी.शिंदे....
दि.०६.०८.२०१५..