तुझी सौभाग्यवती.....

ओठांना टोचलं तर राग मानु नको सख्या रे
मी अशीच साधीभोळी
कुठं देऊ मी वेळ सजावया 
मला कुठं कळतं फँशन अन नटनंथटनं
मला आपली साडी चोळी बरी रे....
पण प्रेम माझे जाणुन घे
हातातल्या जखमा ह्या
तुझ्या स्पर्शाचे औषध दे

दासी समज तुझी कि तुझीच मी बाहुली
माझ्या दु:खात मागे रहा उभा तु होऊन माझी माऊली
तुच माझं प्रेम तुच आहेे अस्तित्व 
तुझ्याच मिठीत होऊ दे बंद डोळे
जाऊ दे मला अंगणातुनी होऊन तुझी सौभ्यग्यवती....
-
©प्रशांत डी शिंदे....
04-11-2014

माझं हे आयुष्यं .............

माझं हे आयुष्यं म्हणत
आयुष्यं निघुन जातं
शेवटी काय? ....
तर म्हणे देहामधला हा आत्मा
शरीर सोडुन जातं

कुठं जातं?
कुठुन येतं काही ठाऊक नाही
फक्त मरणातंर त्याला
कुणीही नाव ठेऊन जातं....
-
©प्रशांत डी शिंदे....
२२ /०८/२०१४

दान नशिबाचं...........

हातातुन सांडलं सारं
सुखानं भरलेलं दान नशिबाचं
डोळ्यांनी चक्क बदलत गेलं
 
नात्यांनीही दारातच रोखलं

आभाळात तेव्हा काळोख दाटला
अन पावसालाही माझे हसु आलं

ना अंगाणात जागा ना
त्या भिंतीआड आपले कुणी
माझं आयुष्यं जसे त्या फुटक्या काचा....

वेचुन घेतल्या जरी त्या कुरुपच आता
जवळ कुणी घेणार नाही म्हणे
काढतील रगात ह्या

डोळ्यांत आला प्राण
अन तो ही उगीच भांडतो आहे
 
जगुही द्यायचे नाही तुला
मरणही द्यायचे नाही
त्या देवाचा निरोप आलाय
पैसे हातात नसतील जवळ
तोवर तुझ्यावरचं एक लाकुडही जळायचं नाही......
-
©प्रशांत डी शिंदे....
दि.26-08-2014...

नियतीही सारखे खेळ खेळत असते..........

नियतीही सारखे खेळ खेळत असते
म्हणे दु:खांमागुन सुख येत असते

डोळ्यांसमोर कोसळतात माणसेही
अन वाली तयास कोण दिसत नसते....

दुखांची खेळीच वेगळी असते
आपण फक्त सोंगट्यांसारखे वागत असते....
-
©प्रशांत डी शिंदे....
१/०९/२०१४