Friday, February 22, 2013

ओढ ...!

काट्यांमधुन चालत निघालो
.
मागे वळुन पाहीलेच नाही
.
ओढ लागली होती मिलनाची
.
पाहुन मग मज जखमांनी ही अडवले नाही
.
भीती फक्त हातातल्या गुलाबाची होती
.
म्हणायचा मला स्वाधीन का करत नाही तिच्याकडे
.
मी म्हणालो ईथेच तर खचतो आहे
.
एवढीच हिम्मत सावरुन ही सावरत नाही....

© प्रशांत शिंदे
7/०२/१३



(¯`v´¯)
`•.¸.•´ ... ¸.•°*”˜˜”*°•.
` `... ¸.•°*”˜˜”*°•.
...`© प्रशांत शिंदे

No comments:

Post a Comment